Dag 5: The AT and moving to NYC

Onze laatste dag bij Bonnie en Bob. Na weer een stevig ontbijt met pancakes en fruit hebben we de tassen ingepakt. Bij mij en Pim lag alles natuurlijk door de hele kamer dus het duurde even. Na 10 keer checken of we niks vergeten waren is alles in de auto geladen. Op naar Harpers Ferry om nog snel een kijkje te nemen bij “The Appalachian Trail” (‘AT’).

De ‘AT’ is een wandelpad van ruim 2100 miles lang wat loopt door de Appalachian bergen van het zuiden naar het noorden. Een soort van Camino de Santiago maar dan 4 keer langer. Ik hoop ooit de kans te kunnen nemen om deze te lopen. In het bezoekerscentrum / trekker herberg hebben we even gesproken met wat wandelaars. Deze tocht vergt veel planning omdat je door de grote afstand en schaarste van dorpjes onderweg je uitrusting door moet sturen. Je bent maanden onderweg dus ook de seizoenen veranderen onder het lopen.

De hele tocht vergt meer dan 5 miljoen stappen en het opgetelde hoogteverschil zorgt ervoor dat je 16 keer de Mt. Everest hebt beklommen. Dat is wel een uitdaging, klinkt mij als muziek in de oren. Maar de tijd begon te dringen en ook het verkeer richting DC. Na de lunch aan het water waar de twee rivieren bij elkaar komen snel weer de auto in.
Gelukkig nog met wat extra tijd op de klok hebben we het treinstation kunnen halen.

Tijd om vaarwel te zeggen tegen Bob en Bonnie. Het waren een paar geweldige dagen! Ze hebben ons goed laten zien, voelen en proeven wat het is om in de States te wonen en leven. Na het gedag zeggen zijn we voor het eerst echt op ons drieën aangewezen. Meteen een druk station in waar honderden mensen haastig hun trein willen halen. Alles verliep gelukkig zonder veel stress. We hebben zelfs nog even snel een burger kunnen happen.

De trein was lekker ruim en koel. Met de mogelijkheid om je telefoon op te laden en gratis Wi-Fi. Penn station is het eindstation in New York, dus na de ogen te hebben gesloten waren we al snel daar. Met de tip van Bonnie en Bob de metro ‘E’ naar Queens Plaza genomen. Hoop sjouwen met de grote zware lassen. Proppen door de smalle toegangspoortjes en naar boven en beneden op de trappen. Het is mij een wonder dat zoveel Amerikanen dik zijn, er zijn nergens roltrappen!

Eenmaal aangekomen bij het hostel Q4 kregen we te horen dat er een kamer voor ons drieën klaar is gemaakt. Zonder extra kosten, welkom in NYC. Snel even een douche en de wekker op 7 uur zetten. Morgen trotseren we de grote appel.