Dag 4: Rednecking

Vandaag heeft Bob ons meegenomen naar een stukje land van een vriend. We hebben wat extra ruimte nodig om niemand per ongeluk te raken tijden het kleiduif schieten. Met twee 20 gauge shotguns, een .22 geweer en een heleboel kleiduiven achterin was het een leuk tochtje door het typische Amerikaanse land.

Na alles te hebben opgezet, de “Gun Safety Instruction” van Bob te hebben gekregen en de camera’s te hebben opgezet konden we los gaan. Ieder op zijn beurt mocht drie keer proberen de fel oranje borden uit de lucht te knallen. Wat een klap, in je schouder en tegen je wang. Ieder raakte er steeds wel een paar. We voelde ons op en top Amerikaan!

Na de duiven was de .22 aan de beurt. Met wat stokken in de grond hingen we een doelwit op. De kleine .22 kogels vlogen gemakkelijk zonder veel terugslag of lawaai richting het papier. We hadden ook een paar kleiduiven opgehangen die mooi uit elkaar spatte als je ze goed raakte. Het is wel erg lastig om het redelijk lichte geweer stabiel te houden. Toch heeft iedereen het papier en de kleiduiven een paar keer geraakt van zo’n 35 meter afstand.

Als eindklapper wilde we nog een keer de shotguns loslaten op het doelwit. Er was niet veel meer over van het papier, of de kleiduiven. Tijd om af te koelen in het beekje naast het pad. Bonnie vertelde dat ze hier soms kamperen en dat Bob met zijn maten op herten jaagt tijdens het seizoen. Na de heerlijke verkoeling weer op weg terug naar huis, onderweg boodschappen gehaald voor het avondmaal. Hotdogs met zuurkool en een salade.

Weer bij het huis kregen Pim en ik de taak om het gras te maaien en de berg takken/snoeiafval in de brand te zetten. Dat hoefde maar een keer gezegd te worden of Pim sprong op het grasmaaier wagentje en ik zette flink de fik in de stapel hout. Het was best veel werk om al het gras te maaien maar op zo’n wagentje is het wel makkelijk. Na het eten voelde iedereen zich goed voldaan na de hete dag buiten. Ik ben vroeg naar bed gegaan, een kleine zonnesteek denk ik.

De volgende dag zal de laatste zijn met Bob en Bonnie, de trein naar NYC vertrekt om 7 uur ’s avonds. Niet in de ochtend zoals we geplant hadden. Ik had me vergist in de AM en PM… Gelukkig konden we nog omboeken naar een betere tijd, anders zouden we pas om 2 uur ’s nachts aankomen in NYC.